Avançar para o conteúdo principal
LA GAMETA. APRESENTACIÓN
LA GAMETA.
La gameta. Rebista de ls alunos de lhéngua i cultura
mirandesa. Cámara de Miranda de l Douro. [Revista feicha colas colaboraciones
de los alumnos de mirandés: poesía, traducciones, narrativa y entrevistas onde
s’uñei la tradición colas novedades].
https://la-gameta.blogspot.com/
Quiero aprovechar esta fueya pa apregonar a tol mundu, cumo un municipiu
cumo Miranda, trabaya y enseña a la pobración más moza, la rapaciada, que por
pouca que sía, siempre ye digna de ser educada nos valores tradicionales d'un
patrimoniu llingüísticu, cumo'l mirandés.
La gameta ye lo que se llamaban equí las garrobas, sinon me confundou.
Esto ye mui bien cumo lo escribe, uno de los meyores escritores de
mirandés, desgraciadamente fallecíu, Amadeu Ferreira:
“Hai uns trés anhos para acá, Duarte Martins, porsor de mirandés, faç salir
todos ls anhos ua rebista cun aquel nome, assi mesmo, La Gameta - Rebista de ls
alunos de lhéngua i cultura mirandesa. Ye screbida pul porsor el i puls sous
alunos, zde la scuola purmaira até al 12º anho, i todos ls anhos fázen ua buona
sembradura.
Ua gameta ye l que, an pertués, le cháman lentilha. Datrás, sembrában-las muito
ne l praino mirandés, mas agora yá pouco mais do que alguns grupos de caçadores
fázen por eilhas, yá que tierra de gametas fui siempre adbogada a perdizes. Nun
era quemido que als mirandeses le gustasse, a nun ser robidas, quando yá íban
bien granadas, mas antes de quedáren pasmadas. Sabie bien çcascá-le la baina
acontra ls beiços i sorbé-le ls granicos, ua técnica que daprendiemos lhougo de
pequerixos.
Cun esse nome, la rebista ye assi cumo l ajuntar de muitos granicos andrento ua
baina que ganha la forma dua rebista.
Yá son mais de cien ls alunos que nestes trés anhos ténen alhá screbido i a
cada anho ten benido a melhorar i a angordar. De cada beç que la leio ben-me
aquel oulor a gametas robidas que, de you garotico, me dában na alma. Miro i
remiro pa ls nomes daqueilhes pequeinhos scritores i sinto bien cumo por eilhi
passa la bida de la lhéngua mirandesa. Muitos deilhes yá nun daprendírun l
mirandés an casa, anque ls pais lo fálen antre eilhes, mas solo na scuola i son
eilhes que muita beç çfénden la lhéngua de ls pais, yá que a estes toda la bida
le metírun andrento aqueilha eideia de que la sue lhéngua nun era para ser
falada i screbida por giente sabida. Mas ye tamien cun estes alunos i cun
einiciatibas cumo La Gameta que l mirandés stá a sufrir ua amportante
reboluçon, na sue passaige de lhéngua oural a lhéngua screbida, de lhéngua
camposina a lhéngua ourbana i moderna. Bonda ler alguns testos para ber cumo la
giente moça quier ua lhéngua renobada, que nun pare ne l tiempo. Pregunta Ana
Teresa Santiago, aluna de l 10º anho: «Se l mirandés fusse ua pessona, colaba
na tiesta un daqueilhes papelicos amarielhos cun cola por trás, que an anglés
le cháman "post-it", que tenerie scrito "lhéngua de ls
labradores, lhéngua de l passado"... mas porquei? Tenerá l mirandés campo
na sociadade d"agora?». I, lhougo apuis, Ana Teresa dá la repuosta: «Nun
podemos deixar que la nuossa lhéngua mirandesa cuntine a ser ua rapaza que bibe
nua aldé, que bai todos ls dies a la huorta i nunca trabalhou cun cumputador
nien nunca fui a l"anternete a saber de cousas ou que nunca manda
mensaiges pul telemoble pa las sues amigas... ten que ser ua lhéngua cun
passado, i yá lo ten, mas tamien feita no persente, para que un die eilha
chegue al feturo». Eiqui stá l camino que la lhéngua mirandesa ten benido a
tomar, i esse ye l camino cierto. Todas estas pingas, se nun fúren capazes de
fazer un riu ancho i lhargo, al menos que fórmen un rigueiro que nunca pare de
correr por muita que seia la sequidade.”
Comentários