LA TORTUGA Y L'AIGLA
Una tortuga baldada de dir a rastras pol suelu cola sua concha, apregonóu al aigla que la llevantara al aire, lo más altu que pudiera.
Asina, fízoulu la reina de las aves, entrempasando
a la tortuga porcima de las nubes. Al sintise, a tanta altura, la tortuga
exclamóu:
-¡Qué gurrumela me tendrán agora los animales,
que pol suelu están, al veme empericotada entre las nubes!
Al ouyir esto, l’aigla fúi incapá d’aguantar
tanta vanidá, que soltóu a la fata, con tan mala suerte, que cayóu sobre unas
peiñas, y escachóuse en mil cachos.
Amiguicu:
Nunca mires por demás d’altu,
que
nun hai brillantes nel cielu.
Comentários