EL DECRECIMIENTU. UN TEMA A TRATAR.
Estí escritu nun pretende analizar concienzudamente esti
tema, que craramente tien el sou interés de ser más estudiau. Amás, alredor d’esto,
atópase xenti con buenas intenciones y con ganas de lluchar, y piensa qu’esto
del decrecimientu ye dalgo que puede ser alternativa a la crisis d’agora.
Por todo esto, nun debo ser mui contundente na crítica, pero
si atisbar por onde puede dir esta.
El decrecimientu nun tien sentíu mas que nos países más
desarrollaos, y on asína, en las grandes capitales, pos nel mediu rural, y amás
en provincias cumo la nuesa con tan pouca actividá económica, faise totalmente irreal.
Pos, en nuesas aldeas, necesitamos producir más para tener
más pobración, más industria, más agricultura, más ganadería, eso si, con más
afectu y responsabilidá pola naturaleza.
El decrecimientu, nun tien razón de ser en tol mundu, pos
los puebros subdesendolcaos, la pobración campusina y trabayadora, pasan fame,
y muchas necesidaes. Polo que necesitan producir más, tener más maquinaria,
bienes d’equipu, y de consumu, qu’apeliche la sua calidá de vida.
El decrecimientu, vive nun mundo irreal, pos nun amenta qu’esto
qu’amuestra, nun ye posibre nel capitalismu, yá que esti, nun puede vivir ensin
crecer económicamente, mercantilmente, financieramente, anque seya más
devoradora de recursos naturales. On asina, nun dicen craramente que buscan
acabar col capitalismu, simpremente facer daque imposibre, cumo son políticas
reformistas, que nun busca amañar la crisis dende la raíz, sinon con una nueva
pintura que remoze’l sistema. Colo que ou s’engaluchan ou nos quieren enratar
en trafullas, que nos dividan, y nos fagan perder tiempu y fuerzas encaminadas
hacía los responsables de los problemas.
Por qué non falan craramente, y si son sinceros, plantían la
necesidá de qu’hai que demandar una economía planificada al serviciu de las
crases populares, campusinos y obreiros, trabayadores en xeneral, y non, lo que
ye agora, una economía del caos, del mercau que produz pa los intereses
financieros capitalistas, pa que la especulación engorde los sous beneficios, y
asina, por cada burbuletu que crian y estronan, nós sigamos perdiendo dereichos
y vida pa vivir.
Nun necesitamos decrecimientu, sinon PLANIFICACIÓN.
Comentários